Over ons

MeetMyFear is een initiatief van Niels van Wingerden en is ontwikkeld in samenwerking met de Angst Dwang en Fobie stichting.
 

Even voorstellen;

Beste lotgenoten. Ook ik ben, als initiatiefnemer van MeetMyFear, een mede lotgenoot en heb al bijna mijn gehele (bewuste) leven last van angstklachten. Deze zijn uiteindelijk op latere leeftijd uitgegroeid tot een paniekstoornis met agorafobie en een daaruit voortvloeiende chronische depressie. Omdat de klachten in het begin van mijn volwassen leven nog handelbaar waren, had ik een goed leven. Ik was eigen baas van een tweetal ondernemingen, schrijver van een boek, ik had een lieve vriendin en de warmte van mijn hechte familie. Op een gegeven moment stortte ik in en kwam aan dat leven abrupt een einde. Ik trok (noodgedwongen) weer bij mijn ouders in. Zij en ook andere familieleden namen de mantelzorg op zich. De situatie was schrijnend, de lijdensdruk hoog. Totaal (mentaal) geïnvalideerd zat ik binnen, opgesloten op een zolderkamer. De ene paniekaanval volgde de andere op. Op een gegeven moment had ik per dag gemiddeld 10 paniekaanvallen met een duur van 45 minuten tot één uur per aanval. Heel even kreeg ik maar de tijd om op adem te komen voordat de volgende aanval begon. Uit het niets. Ik leefde als het ware tussen de paniekaanvallen door. Ambulante behandeling vanuit de basis GGZ, intensieve psychiatrische thuiszorg en medicatie mochten niet baten. De klachten werden alsmaar erger. De enige hoop was een opname bij een specialistische GGZ kliniek.

Het omslagpunt was daar tijdens mijn eerste klinische opname. De professionele zorg werd geleverd door een betrokken multidisciplinair behandelteam. De therapieën die werden aangeboden waren voornamelijk cognitieve gedragstherapie, schematherapie, beeldend en dramatherapie maar ook mindfulness sessies. De zogenaamde “exposure” therapie was wat bij mij het best aansloeg en het meest effectief was. Het mijzelf dagelijks blootstellen aan mijn grootste angsten en er dan vervolgens op een andere, gezonde manier mee omgaan is zonder twijfel het zwaarste dat ik in mijn leven heb moeten aanleren. Dit was mij nooit gelukt zonder de hulp van professionele zorg én mijn mede lotgenoten.

Het was een impactvolle gewaarwording. Van het zolderkamertje naar een grote kliniek waar verdeeld over 3 groepen zo’n 30 andere patiënten behandeld werden. Ineens zat ik, het kasplantje, tussen allemaal mensen die een totaal ontwricht leven hadden door angst, dwang, depressie of PTSS. (Of een combinatie van deze stoornissen.) En dat terwijl ik vóór de opname nog dacht dat ik een uitzondering was, de enige waarbij het zo erg was. Heel gek misschien, maar ondanks dat ik enorm tegen die opname opzag voelde ik me al snel thuis bij deze mensen. Mijn lotgenoten. Bij hen was er wederzijdse herkenning, veel steun en de schaamte voor de angst werd minder. Vrijuit praten over angst was geen taboe hier. Lotgenoten die verder in de therapie waren en succesmomenten ervaren hadden inspireerden zij die net aan de behandeling begonnen. Perspectief werd herontdekt en er ontstond weer hoop. In de ochtenden hadden we theoretische therapie. In de middagen mochten we dit in de praktijk gaan brengen. We hielpen elkaar met het verzinnen van passende exposure oefeningen. De oefeningen werden nabesproken en zo leerden we ook van elkaar. Persoonlijk gaf de groep mij kracht en meer moed om steeds moeilijkere exposures aan te gaan.

Mijn paniekstoornis bleek zo hardnekkig te zijn, dat ik in totaal 3 klinische opnames nodig had om nieuw gedrag omtrent het beter omgaan met angst in voldoende mate aan te leren. Gedurende mijn tijd in de klinieken heb ik vele lotgenoten mogen leren kennen. Na deze intensieve revalidatieperiode ben ik voor de ADF-stichting, de patiëntenorganisatie voor mensen met Angst/Dwang/Fobie, als lotgenotencontactgroep begeleider aan de slag gegaan. Ook hier heb ik weer tientallen lotgenoten ontmoet. Uiteraard past de ene lotgenoot qua persoonlijkheid beter bij je dan de andere. Toch heb ik vanuit de praktijk volop mogen ervaren dat contact met lotgenoten onder de streep helend, motiverend, inspirerend, bemoedigend en daardoor zeer welkom is. Lotgenotencontact is geen vervanging van een professionele behandeling. Desondanks heeft contact met lotgenoten aanvullend op behandeling bovengemiddelde toegevoegde waarde en is het voor mij persoonlijk onmisbaar geweest. Mijn kijk op mensen met angst of dwang is totaal veranderd. Ik zie onze doelgroep niet enkel als patiënten die het alleen maar erg zwaar hebben, maar als stuk voor stuk dappere individuen die ondanks invaliderende klachten toch het beste van hun leven proberen te maken. Niet door weg te lopen voor de angst of deze te willen onderdrukken. Maar door deze steeds weer te confronteren en er openlijk over te spreken. Om met de angst onder de arm, toch in beweging te blijven. Dit is geen teken van zwakte maar van kracht. Want wij weten, zonder angst kun je niet dapper zijn.

Het ontstaan van MeetMyFear

Groot was het gemis toen ik vanuit de kliniek, omringd met gelijkgestemden, weer alleen in mijn thuissituatie terechtkwam. Er was een sterke behoefte om bij mij in de buurt in contact te komen met een lotgenoot. Tijdens de lotgenotencontactgroepen die ik begeleidde voor de ADF-stichting bleek maar weer eens dat deze behoefte breed gedeeld werd. Veel van de deelnemers hadden nog nooit eerder een lotgenoot ontmoet. Er waren deelnemers die na 1 of 2 bijeenkomsten door hun klachten al moesten afhaken. En er waren altijd mensen die zich in eerste instantie wel opgaven maar moesten afzeggen omdat de stap naar een “fysieke” groep te groot bleek. Dit en nog veel meer ervaringen vanuit de praktijk eisten een oplossing. Het was tijd voor een laagdrempelige en voor iedereen toegankelijke vorm van lotgenotencontact. Nu, anno 2022, is het zover. MeetMyFear is een feit en daarmee is er naast de al bestaande vormen van lotgenotencontact nu ook een landelijk online ontmoetingsplatform voor álle mensen met angst, dwang, depressie en PTSS klachten. Je kunt het bij online lotgenotencontact houden door hier met mensen te chatten of te mailen. Je kunt via dit platform vriendschapsverzoeken versturen en zo gemakkelijk contacten onderhouden. Maar zoeken op een bepaalde afstand vanaf jouw woonplaats is ook mogelijk, om te zien of er lotgenoten in de buurt wonen die misschien wel een keer willen afspreken.

Mijn rotsvaste overtuiging m.b.t. lotgenotencontact moge duidelijk zijn. Slechts één lotgenoot waar het mee klikt kan al zoveel toevoegen aan je leven. Ik gun eenieder om een soortgelijke ervaring mee te maken! Heel veel plezier op MeetMyFear!

Hoopgevende groet,
Niels

Mede lotgenoot, ervaringsdeskundige en initiatiefnemer van MeetMyFear.
In harmonieuze samenwerking met de ADF-stichting.